Maart 2022, dubbele klap. Omgaan met grote personeelwijzigingen & kredietklap

Veel mensen die de afgelopen jaren bezorgen zouden dat anders nooit gedaan hebben. Mensen, die veelal in de voorhoede van onze organisatie zitten. Toen het Corona tijdperk afsloot zijn veel van hen logischerwijs teruggegaan naar hun ‘eigenlijke’ carrière. De toewijding aan solidariteit en rechtvaardigheid voor werkende en riders blijft, maar ze komen wel in een rol op grotere afstand. Tegelijkertijd is een kredietklap (credit crunch) zich aan het ontwikkelen. Hoe gaan we om met de grote veranderingen in onze branche? 

Al sinds begin vorig jaar zagen we duidelijke voortekenen van de zich ontwikkelende kredietklap. Onze bedrijven en hun ‘business-models’ zijn volledig afhankelijk van goedkoper-dan-gratis krediet. Als deze basis veranderd moeten de onze bedrijven ook dramatisch veranderen. Bij Gorillas zie je bijvoorbeeld reeds dat het werk dramatisch is teruggelopen omdat ze niet langer beschikking over overdadige kredieten waarmee ze orders subsidieerden. Bedrijven zullen elkaar gaan opeten, de industrie zal gaan consolideren. Dit zal onze onderhandelingspositie negatief beïnvloeden. Naast onze leden wisselen natuurlijk ook riders in het algemeen nu veel van baan. Driekwart van het personeel afkomstig van uitzendbureau’s is daarom nu geen uitzondering. De mensen waarmee we relaties opbouwden zijn deels vertrokken of zien bezorgen niet langer als iets wat ze langere termijn gaan doen en zien daarom onze bond ook in een ander licht.

Vooropgesteld: geen paniek, we zaken dit aankomen. Toen we 9 maanden geleden begonnen wisten we dat maart 2022 een grote klap zou zijn. Daarom hebben we ook zo extreem hard gebouwd aan de bond de afgelopen maanden! We hebben onze instituties, architectuur, netwerken en ervaring klaar op tijd, dus we zullen weerbarstig zijn. Het zal evenwel een effect op ons hebben. Ons organiserend vermogen is grofweg gehalveerd. Dat moeten we herbouwen. Zie jij jezelf toevallig nog wel eens organiser of activist worden😋 Doe vooral mee. Wat de riders in bredere zin betreft moeten we gewoon door deze transitiefase heen. Grote aantallen nieuwe werkers worden al weer aangenomen, en ook zei komen erachter dat ze hun behandeling shit vinden.

We moeten echter ook even uitzoomen en naar de kwesties wat breder kijken. Specifiek: wat betekent het om georganiseerd te zijn? Het idee van de ‘sectorale vakbonden’ werkt niet voor jonge werkers of riders. Wellicht was het idee zinniger 70 jaar terug, maar tegenwoordig ben je het ene moment ergens schoonmaker, dan afwasser, dan PHD-kandidaat, dan bezorger, dan weer verhuizer, etc. We moeten dus toe naar het besef dat alle werkers rechten onze rechten zijn, alle strijd van werkenden is onze strijd. Niet vanwege esoterische Marxistische theorie, maar omdat zoals we net zeiden dat de die baan, op die plek waar andere mensen nu aan het strijden zijn, straks jouw baan is. Als we bijeen blijven als netwerk, niet slechts als riders, dan blijft de solidariteit die we nu onderling opbouwen in stand op onze toekomstige werkplekken.

We willen Radical Riders een ridersbond houden, maar tegelijkertijd zullen we er aan werken om onze vakbond meer bewust onderdeel te maken van de bredere netwerken van werkers solidariteitsnetwerken en organisaties. Dit betreft met name Vloerwerk, de organisatie waar we uit voort zijn gekomen. Vloerwerk is een succesvol en krachtig algemeen werkers solidariteitsnetwerk. Het is logisch voor mensen die wegbewegen van rider leven om grofweg hetzelfde te blijven doen als wij hier in Radical Riders doen, maar dan onder de Vloerwerk paraplu. Vloerwerk op zijn beurt is er ook altijd voor de Radical Riders.