Ömür Sönmez, Thuisbezorgd: overwerkt, onderbetaald, organiseren

November 2020 ben ik begonnen. Thuisbezorgd. De regering had alle cultuur gesloten. Mijn ZZP werk werd flink geraakt en dus moest ik gaan fietsen om de rekeningen te betalen. Als je bij Thuisbezorgd gaat werken maak je wat mee hoor, ik zal het je vertellen. In ’t kort: denk mislukte combinatie van actiefilm en drama. Gelukkig is er verzet.

In februari vroor het. Weten jullie nog? Bar en boos, echt extreem weer. Wij wilden niet de straat op ituit zelfbehoud. Maar we werden gedwongen. Ik had mijn zoveelste verkeerongeluk. Ik kwam akelig neer met het stuur in me sleutelbeen. Vervolgens lag ik aardig in de kreukels en kon niet eens meer lachen. Ademen was ook moeilijk.

Thuisbezorgd liet me vervolgens ook nog financieel stikken: ik kreeg maar 70% van me loon ‘want ik was ziek’ en de eerste zieke dag loon was zelfs helemaal foetsie. Dit is iets wat velen zullen herkennen. Typisch fietskoerier. Terwijl het ongeluk, op zijn minst, deels door hen komt. Ze roepen dan eigenlijk ‘eigen risico!’ en lopen lachend weg.

Me telefoon is en wordt ook permanent beschadigd sinds ik daar werk. Want het is een eis van Thuisbezorg gratis onze telefoons en databundel te gebruiken tijdens werktijd. Maar zo’n ding valt regelmatig tijdens werk… en ze weigeren dan enige zinnige bescherming ervoor te regelen of te betalen voor schade. Bijvoorbeeld iets stoms als een goede telefoonhouder. Waarom moeten wij dat regelen?

Radical Riders ontstaan vanuit Thuisbezorgd

Het was dan ook in februari dat ik voor het eerst bijelkaar kwam met twee collega’s om Thuisbezorgd koeriers te gaan organiseren. We hadden snel contacten ook buiten Amsterdam. Onacceptabel hoe ze met onze lichamen en gezondheid omgaan. Ons initiatief is in de zomer ontpopt tot Radical Riders.

Denk niet dat al die dingen ons worden opgelegd door fysieke managers. Alles gaat per app. Managers zien we zeer zelden. Soms wil je ze juist spreken, als je hen wilt aanspreken op iets. Maar dat kan niet. Zij nemen, ondertussen, alleen contact op als mijn gemeten werksnelheid ondergemiddeld is. Hierop volgt een vermaning per app. Dat heb ik vooral op dagen met lange ritten, want Thuisbezorgd rekent je af op je hoeveelheid ritten. Dat we er heen moeten fietsen interesseert ze niet.

Winst, ongelukken, ziekte bij Thuisbezorgd

Laatst had ik weer een botsing met een auto. Dat was op een dag dat ik de hele tijd werd lastiggevallen met berichten van “Je moet je gemiddelde tijd halen!”. Toen probeerde ik dat te halen en ja, dat liep af in een botsing. Vervolgens lag ik weer dagen in de kreukels, en kon niet werken. Opnieuw pakte Thuisbezorgd die eerste dag helemaal af, en betaalde de rest 70%. Ze straffen ons voor hun eigen kutbeleid.

Ze willen gewoon maximaal geld pakken. Ten koste van ons. Jitse Groen, baas van Thuisbezorgd, is onmogelijk rijk en baas van inmiddels een gigantische multinational. Die zien we ook nooit natuurlijk.

Zet dit initiatief door, dit is onze kans

Nu ik weer naar mijn eigenlijke werk mag zal ik minder fietsen. Maar ik blijf betrokken bij de riders… want dit initiatief is een uitgelezen kans te bouwen aan iets dat het gevecht aan wil en kan. We moeten het proberen, hopelijk kunnen we betere behandeling afdwingen voor alle koeriers, maar zeker ook bij Thuisbezorgd.

De lonen moeten omhoooog. Minimaal naar €15,- per uur. Minimaal. Ik wil fatsoenlijke voorzieningen op de werkplek. Ik wil werkende fietsen, alles er op en er aan zoals: werkende remmen; lichtjes voor en achter;  en bijvoorbeeld gewoon geen slechte fiets. Pauzes! Ik wil pauzes en ze zelf inzetten. Tijdens werk wachten we vaak, bijvoorbeeld op de volgende order. Zegt Thuisbezorgd: heb je meteen pauze gehad. Ik kan nog wel even doorgaan… we hebben een boel te winnen, laten we aan  de slag gaan!